Neler oluyor hayatta... :)

Ece Aymer Craft House'da bir aydan fazla zamanı geride bıraktım bile. Ama biliyor musunuz, sanki ben hep oradaydım, Ece, Buket, Nalan abla, Asuman, Ayşen abla, Füsun abla, Sema ve diğer bütün güzel insanlar hep hayatımdaydı... Elbette bu çalıştığım yeri çok ama çok daha keyifli bir hale getiriyor.

Bu Cuma Düzce'den gelip hayatımıza bir güneş ışığı gibi giren sevgili öğrencimiz Serap hanımı uğurladık, uğurlarken de pek üzüldük. Hele ben öyle alışmıştım ki Serap hanıma, çok özleyeceğim doğrusu. Bu hızlandırılmış kurs sayesinde gelip bizimle kısa zamanda pekçok güzel esere imza atıp sonra gidiveren öğrencilerimiz hem çok güzel oluyor hem de arkalarında sessiz bir atölye bırakıyor. Ama bu sayedepekçok güzel şehrimizde pekçok güzel arkadaşımız oluyor. Serap hanım bizden kurtuluşunuz yok, en yakın zamanda ziyaretinizdeyiz ;)

Bu arada ben de atölyede ders sırasında öğrencilerimizle güzel eserler çıkarmalarına yardım ettiğim zamanlar dışında her fırsatı değerlendirip boyama yapmaya çalışıyorum. Atölyede olmak çok ama çok keyifli. Hem öğrencilerle birlikte çalışmak hem sürekli boyama yapmak, işte hayat bu :)))

Matruşkaların zeminini epey bir zaman önce yapmıştım, desenleri de bir kumaştan fotokopi yapıp hamur kabartma tekniği ile yapıştırdım. Matruşka benim vazgeçilmezim :)

Diğer matruşkalar ise bir zamanlar Moskova'dan alıp geldiğim matruşka seti. Uzun süredir evde bir dolabın içinde duruyorlardı. Malum benim evde bir sürü matruşka vardı, bunlar bir türlü dolaptan çıkma fırsatını bulamamıştı. Şimdi Ece Aymer Craft House'un mağazasındaki yerini aldı :)

Kapı gazeteliğine gelince... çalışmaktan çok zevk aldığım bir proje oldu. Tasarımını sevgili Ece yaptı ben de uyguladım. Bence çok şık oldu,ne dersiniz?

not: yukarıdaki fotoğrafım vitrinimizdeki meşhur kırmızı koltuğumuzla :)